Kromka
Uniosę dłonie z chlebem
By widzieć mogło słońce
By świst przeciął powietrze
A umysł żył z żołądkiem w zgodzie
Jak Anioł w wodzie
Do słońca zachodu siedzę
O kromce chleba jasnej
Dałeś mi Boże ochotę na pogodę
Bym mogła w pokorze kroić chleb
A prawości przykładów innym
Skąpić nie mogła
Bo tyle jest zła
W tym co siedzi za skórą człowieka.
Tessa50
Komentarze (33)
+...
"tyle jest zła
w tym co siedzi za skórą człowieka"- smutna refleksja
Mam nadzieję, że jest więcej dobra.