Kulig w Wiśle (1991)

Niedługo przed świętami las sam udekorował się pokrywając śniegiem drzewa puchową, lekką pierzynką. Szyszkami zwieszającymi zmysłowo na ciężkich gałęziach. Owocami jarzębiny, niczym czerwonym deserem ozdobionym na wierzchu sypką, bielutką śmietanką. Wczesnym wieczorem duktem leśnym podążała para koni ciągnąca podłużne sanie. Miarowo przebierając nogami, ich wielkie zady kołysały się na boki wzbijając spod kopyt śnieg, który niczym biały puder osiadał na twarzach ludzi siedzących w saniach. Trzymane w dłoniach zapalone łuczywa, znaczyły drogę. Widok był piękny i tajemniczy poniżej oceanu gwiazd na roziskrzonym wysoko ciemnym niebie. U celu podróży ukazała się polanka pokryta bielą, prowizoryczny stół wraz z długimi ławami i pniakami. Płonęło ognisko rozpalone suchymi polanami grubymi jak noga. Wydzielając pomarańczowe światło rzucało blask na pobliskie drzewa, sypało radosnymi iskrami. Wokół ogniska zgromadziło się towarzystwo z kiełbaskami nabitymi na kije, raczono się parującą gorącą kawą z termosów. W niewielkich glinianych kubkach podawano wyśmienity grzaniec galicyjski, który podgrzewał atmosferę. Były wesołe pieśni, żarty i beztroskie rozmowy. Szum drzew, tajemniczość nocy, mróz, skrzypiący śnieg, trzask płonących polan, rozgrzewające wino - tworzyło niepowtarzalne wrażenie i niezapomniane chwile tamtych dni. I choć ścieżka przyszłości wtedy wydawała się wąska i śliska, pragnęła by zakwitły na niej kwiaty spokojnego szczęścia.

Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2017-02-02 Dodano: 2017-02-07 19:59:31

Ten wiersz przeczytano 1065 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie