Melisa i Jan

wszystkim miłośnikom moich homonimkowych wierszyków

Czuł od zawsze miętę do mięty
i na miętę nie tracił ochoty
namiętny chłopak z Ochoty

tylko z rumem
tak zawsze uśmiechnięty
mówił do dziewczyny Melisy*
a pracowita była jak pszczoła

wiedziała ,że woli rum Janek
czasem wypił jeszcze rumianek
jej zaś smakował napar z melisy
a do potraw zwłaszcza majeranek

rok w rok gdy nadchodziły maje
pachniało ziołami cały ranek
na łące koło klasztoru mniszek
dziurawiec jeszcze był i mniszek

nieopodal zaś gdzie rosły tataraki
małe pływać na sposób raczy
nad stawem uczył tata raki
tu mama rakowa obiadem raczy

w menu moczarka rdest i mięczaki
a w edukacji zawadzać nie raczy
młode chętne do nauki raki
to nie takie znowu mięczaki

w końcu
nadeszła pora na małego Jasia
Meliso moja szykuj więc afrodyzjaki
kardamon oraz kminek i goździki
a potem może córeczka Melisana

na cześć swego cudownego Jana
który ci kupi duże różowe goździki
na obiad ugotuj fasolówkę z Jasia

a majowym wieczorem wraz z pełnią
życzenia nasze, kochanie się spełnią

* Μελισσα (Melisa) imię z gr. ,, pszczoła

autor

Maciek.J

Napisany: 2016-09-26 Dodano: 2016-09-26 07:31:54

Ten wiersz przeczytano 1079 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Fraszka Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie