Miłości IV

https://youtu.be/r3oh7RckZ-U

Miłości!
Słowo kocham to za mało,
jest tylko pustym cymbałem brzmiącym.

Miłości tyś karmą.
W Twoich błękitach pływam,
wśród wzgórz też wędruję.
Wiatru nie czuję, nim oddycham.
Zimą Tobą obrastam,
zaplatam prawdy również na Wiosnę,
z liśćmi rosnę.
Przy Twoich witrażach klękam,
z nimi się kruszę.

Miłości na ciebie się zdałam.
A potem znów świt wzejdzie dla nieobecnych,
w czerwieniach cień się zagubi dla zapomniałych.
A my bezwymiarowo wciąż odnajdywaliśmy siebie,
rzeźbiarzami najpiękniejszych pomników
żądzy i oddania.
Patrz - stary zegar ze ściany spadł.
Otworzyłeś drzwi - liść wpadł.
To koniec lata - powiedziałeś.
Już wiedziałam.
To tylko żart z nieistniejących snów.

Jesteś wiernością, prawdomównością i przyjaźnią.
Bywasz poczuciem winy. Miłości.

autor

Annna2

Napisany: 2021-10-24 Dodano: 2021-10-24 11:31:21

Ten wiersz przeczytano 1811 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie