Moja niewiedza

Jest wiele rzeczy o których nic nie wiem,
wiele osób zaprzeczy wątpiąc w istnienie
mnie oraz w to, że mają brudne sumienie,
mimo to parę osób stoi ze mną na scenie.

Nie podnoszę głosu - podnosisz kamienie, szykujesz do zadania ciosu w próżnie,
me serce ma obfite krwawienie - bluźnie,
po czym znów błagam Cię o wybaczenie.

Między nami układa się różnie,
spojrzenie bada Ciebie fizycznie
i całe otaczające mnie otoczenie.

Matka jest chora psychicznie,
schizofrenie przekazuje dziedzicznie
nowe pokolenie - może i ja też Ciebie
kiedyś nie będę poznawał i za siebie
odpowiadał podróżując po swoim świecie,
nie wiedząc co dzieje się rzeczywiście.

Może po dziadku komórki rakowe we mnie,
odziedziczone w spadku - doszczętnie
zniszczą mnie fizycznie i psychicznie,
jak mój dziadek w męczarniach życie
skończę nie zapisując tego w zeszycie.

Nawet jeśli zdążyłem i na to patrzycie
nie wiem jak surowo mnie ocenicie,
zrugacie mnie za to czy docenicie?

Dziękuję jeśli komentarz zostawicie,
jako znak, że tli się w was jeszcze życie
i nie pomyślicie o mnie jak o hipokrycie.

autor

Mariusz Ryś

Napisany: 2014-05-16 Dodano: 2014-05-16 18:40:47

Ten wiersz przeczytano 565 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie