moja rzeka /powroty/

Witaj pośredniczko od spraw wszelkich. Minęło ponad trzy lata od naszego spotkania. Wiodłaś mnie na pokuszenie, jednoczesnie odmówiłaś przyjęcia w przepastne ramiona. Czuję wdzięczność, że wtedy utopiłaś w sobie mój ból - zostawiając nadzieję.
Nie pierwszy raz zastanawiam się ile jesteś w stanie przyjąć ludzkiego gadania. Być może to, że czasami występując z brzegów, dzieląc się z ziemią ciężarem, sprawia, że płyniesz dalej bez oglądania się na walące mosty.
Ty nauczyłaś mnie wyrzucać z siebie wszystko to, co przygniata, przesłania zdrowy rozsądek.
Nie dane nam dzisiaj spotkanie sam na sam. Dzięki pięknej pogodzie przyciagasz ludzi. Wedkarzy zarzucajacych wędki, seniorów wpatrzonych w nurt, rowerzystów, którym pozwalasz się wyprzedzać.
Nie tak jak tamtego pamiętnego dnia, kiedy obie skute lodem, zaczęłyśmy pękać. To wtedy uderzając o brzeg, przywróciłaś mnie do życia - stawiając mój świat na nogi; a wszystko to co stało na głowie znów odzyskało właściwe proporcje.
Dzisiaj przyszłam do ciebie aby oczyścić się z obumarłych komórek i tych, które niepotrzebnie się rozrosły. Wiesz o czym mówię, bowiem nie jest ci obce umieranie; ryb, traw i kamieni polerowanych latami- jedyne co z nich zostało to ziarnka piasku.
Strażniczko sekretów, znów przyszło mi otrzeć się o śmierć.
Zabrała mi kogoś, kto był bliżej niż blisko i kogoś, kto wzbudził we mnie uśmiech - pozostawiając ciepło. Bolało na tyle,że nie byłam w stanie przyczołgać się na twój brzeg aby oddać to co ciążyło.
Obie wiemy jak to jest, kiedy słońce miesza się z deszczem - rodzi się tęcza. Wiesz tez, że nie oczekuję złota na jej końcach; jedyne czego pragnę to odrobinę wody, ciebie - mieszczącej się w dłoniach i wiary abyś nie przepłynęła zbyt szybko przez palce.

autor

Donna

Napisany: 2021-04-06 Dodano: 2021-04-06 22:53:44

Ten wiersz przeczytano 1195 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie