Moja Samotność...

Piękna pogoda za oknem,
Słońce w pokoju mym gości.
Zasłaniam więc zasłony...
Niech nie przeszkadza mi w mej samotności.

A teraz w ciemnym kącie siadam,
Choć oczy otwarte...to nic nie widzę.
W sen nicości powoli zapadam
Usta mam zamknięte...a krzyczę.

Moje serce wolniej bić zaczyna.
Krew w żyłach pulsuje.
To samotność o sobie przypomina
Stało się...już ją w sobie czuję.

Być może kiedyś odsłonię zasłony,
Za oknem będzie pogoda piękna.
Nie będę milczała...głośno krzyknę...
„Niech moja samotność będzie przeklęta!”

A na każdej z tych ścian,
które myśli moje deptały,
własną krwią napis wyryję:
„Nie ona mnie zniszczy...lecz ja ją...
samotność moją zabiję!”

autor

Orchidea

Dodano: 2005-04-02 16:21:09

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie