Na schodach Lindos

Tylko Ty - różanym świtem,
potrafisz tak pięknie zbudzić
to portowe miasto.
Dla Ciebie świergocą ptaki
w pastelowym brzasku
i cykady wyruszają na zielone trawy
grzechotem, wprawiając je w ruch.
Morze cichutko nuci swoją pieśń,
przykryte srebrnoszarym płaszczem
aż po horyzont.

Ziemia pachnie kwiatem róż,
a Ty przechadzasz się sosnowym lasem
wśród stada danieli.

Stoję na schodach do nieba
w blasku żółtopomarańczowej pochodni,
niczym bezgłowa Nike Pytokritosa
w kołowrocie życia.

autor

Larisa

Napisany: 2024-04-06 Dodano: 2024-04-06 21:17:26

Ten wiersz przeczytano 921 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie