Na skróty

Wiersz przygotowalam na spotkanie literatow o tematyce "droga".

Drogą za stodołą skręcała na lewo,
brukówką przez pola i sad czereśniowy,
gdzie łąki pachnące, wybujałe trawy
i obok dorodne warzywne ogrody.

Można było szybciej, przez wiejskie czworaki,
scieżką w dół, do Bugu, pośród białych lilii.
Tam z wędką z leszczyny, pudełkiem robaków,
miejscowi rybacy za rybą gonili.

Wolała na skróty, jak matka radziła,
żeby złapać w locie, co się mogło zgubić.
Nie wiedziała wówczas, że życie - to chwila,
którą można przespać i się nie przebudzić.

Wiele dróg obiegła, jak zawsze - na boso,
z kartkami po buty i cukier z przydziału.
Z ciężkim workiem pragnień zasypiała nocą,
by go wczesnym rankiem okroić z nadmiaru.

Czas w milowych butach galopem do przodu
odliczał minuty, godziny i lata.
Używał możliwych podstępnych sposobów,
karty z kalendarzy pospiesznie przewracał.

Chce się dziś zatrzymać przy drodze - na skróty,
może pozna drzewo, zranione piorunem?
Na zgubioną ścieżkę wolny krok zawróci,
schowa do szkatułki dawny wizerunek.

Drzewa ze znakami po piorunie nie odnalazlam. Podobno dwa lata temu ogromna wichura powalila je, ale znalazlam inne piekne miejsca w Polsce z mojego dziecinstwa.

autor

australijka

Dodano: 2012-10-01 18:13:49

Ten wiersz przeczytano 1050 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie