nad brzegiem milczenia

jak ucznia poprowadź nad brzegiem milczenia
gdzie słowa nierówne są treści
więc nie ma ich wcale bo po cóż potrzeba
nam mówić gdy znasz sedno wierszy

i naucz mnie ciszy topoli przydrożnej
co śmieje się liści szmerami
gdy wiatr ją powiewem tak bardzo łagodnie
kołysze gdy ona się żali

ogrodu mnie naucz gdzie wiśnie kwitnące
jak panny w sukienkach jedwabnych
ruszają się wdzięcznie gdy chwytam gałązkę
zieloną gdzie bielą się płatki

takiego milczenia gdzie dwoje jest jedno
choć dłonie z daleka od siebie
a to co pomiędzy najczystszą drży rzeką
dla której tych dwoje jest brzegiem

autor

agafb

Dodano: 2011-07-04 13:04:45

Ten wiersz przeczytano 1383 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie