Nasz ogród
Między wzgórzami
wije się rzeka,
a wzdłuż jej brzegów
zieleń urzeka.
Lasy i pola,
stubarwne łany -
natura przędzie
kwietne dywany.
Przy rzece łąki,
wyżej nasz ogród,
kwiaty i pąki
wśród wiejskich zagród.
Ogród założył
dziadek przed laty.
Drzewa zasadził,
krzewy i kwiaty.
W czas letni wyda
owoc obfity
ogród stuletni,
wciąż znakomity.
Och! Żono miła,
jak ogród cudna!
Miłość sprawiła,
miłość tak płodna,
że syna, córkę
tyś urodziła!
Córkę i syna,
Żono, powiłaś!
Boże, daj miłość
naszej rodzinie!
Spójrz! Nasza wdzięczność
nigdy nie zginie!
Miłość i wiara -
da owoc, plony.
Gdy będę kochał -
będę spełniony.
[z cyklu: "Tryptyk wiosenny"]
autor
Janusz Krzysztof
Dodano: 2016-01-17 07:29:35
Ten wiersz przeczytano 1104 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Zefir
Dziękuję za wizytę, miłe słowa i pozdrawiam.
Pięknie opisany ogród i życie rodzinne. Pozdrawiam.
Ładnie autorze, tak wygląda prawdziwa kochająca się
rodzina. Mąż, żona, dzieci, ogród, dom, a wokoło
kwitnie miłość. Pozdrawiam
Madra zyciowa puenta pozdrawiam