Naucz się mnie kochać

Kocham cię rano, kiedy budzimy się
Kocham i wieczorem, gdy cię morzy sen

Kocham gdy narzekasz, na złe losu sploty
I chociaż na miłość, znów nie masz ochoty

Lecz nie pytaj o nic, jak mnie ogarnia złość
Bo tej monotonii, mam już naprawdę dość

Jeśli jesteś winny, to swych nie szczędź groszy
Wymyśl coś miłego, by mnie tym przeprosić

Zaproś na eklerkę do nowej kawiarni
Uczyń niespodziankę, gdy będziemy sami

Kwiaty możesz kupić – wiesz, że je uwielbiam
Jest mnóstwo sposobów, żeby się rozerwać

Myślisz, ze mnie w domu możesz mieć jak mebel
A ty w towarzystwie będziesz dżentelmenem

Ja też mam przyjaciół i dobre znajome
Naucz się mnie kochać w końcu jako żonę

Gdy po pierwszych uniesieniach następuje monotonia życia trzeba zadbać by nie zniszczyć tego co może być piękne

autor

Adelaa

Napisany: 2014-12-16 Dodano: 2014-12-16 20:04:19

Ten wiersz przeczytano 944 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie