Nauka
Myśl jeszcze niejasna,
przykrótka, przyciasna,
drzemiąca w supełkach,
w powijakach, w kiełkach,
nieukształtowana
pędzi już od rana
po schodach, świetlicach,
po ławkach, tablicach,
po książkach, przyrządach,
po morzach i lądach,
po liczbach, pamiątkach,
poetyckich wątkach,
po głowach kolegów,
nie zwalniając biegu
ciekawością strzela
po nauczycielach,
odbita od ściany
błędów popełnianych
wpada do pamięci
by się wydiamencić.
Komentarze (51)
Świetne! pozdrawiam z uznaniem Aniu :)
jestem pod wrażeniem+++:) pozdrawiam serdecznie
świetny:))
Kłaniam się uśmiechając(:
dziękuję dobranoc ...
i niech ta diamentowa,
w obróbce gotowa.
Niech już tam zostanie,
niech świeci przesłaniem... Pozdrawiam Anno :)
Wydiamencić znaczy wypłacić się. :)
Dobry wiersz. Podoba mi się. Przez rok pracowałem jako
nauczyciel.
Pozdrawiam najserdeczniej :)
Sorry przekazujmy!!!!
Wiedza i nauka nie mają ceny więc przez,skazujmy ją
jak możemy
Pozdrawiam
rok szkolny czas zacząć, pozdrawiam:)
wiersz super podoba mi się
serdecznie pozdrawiam
pozdrawiam , dzięki
dlatego trzeba ją zgłębiać
* no cudnie zabrzmiało "by się wydiamencić" Miłego
dnia:-)
czarownicujący Twój wiersz Aniu:)
Pozdrawiam:)