Niań

Pewna panna, przy sprzątaniu,
rzekła do swej niani: Nianiu!
Niechże Niania się ugania -
tyle tu jest do zebrania,

że me rączki krzyczą: "Boli!"
A ty Nianiu wyszłaś z roli
i mi tylko nakazujesz.
Ja doprawdy źle się czuję.

Sprzątasz... jakoś tak, na raty.
A laleczka spod łóżeczka?
No powiadam same straty
i zginęła mi wstążeczka.

A ty nie patrz tak spod oka -
widzisz więcej, bo z wysoka,
a ja mała, a tu graty.
Tak mówiła sprytna córcia dziś do taty:

Tato pomóż, ty najlepszą jesteś z niań.
No pomagaj, mówię tobie, nie bądź drań.

P.S. wersja chłopczyka


Od sprzątania mały człowiek się wykręca,
ojciec, matka świętych woła - nawet księdza...
tego, jak tam, no Skorupkę,
by pozgarniał choć na kupkę,
a ananas tylko odrzekł:

"jak źjem ziupkę, to się zmęcam."

Borthowi, za uroczą inspirację, dziękuję. I za dodatkową, Chianti również.

autor

Goldenretriver

Napisany: 2021-11-15 Dodano: 2021-11-15 20:24:03

Ten wiersz przeczytano 2395 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie