Nie mów już nic

Księżyc wciąż jasno świeci,bryza jak zawsze wieje. A ja właśnie spaliłem ostatnie swe nadzieje...

Spocznij pod niebem, zapal nam gwiazdy,
z pamięci zetrzyj patynę czasu.
Wspomnij rozkoszy gorące chwile,
i naszą plażę na skraju lasu.

Niech wrócą z morza resztki nadziei,
z łopotem skrzydeł śnieżnobiałych mew.
Na klifie niech się słowik rozgości -
Pamiętasz jeszcze jego cudny śpiew?

Muszę dać szansę snom się odnaleźć,
marzenia swe w słowa poukładać.
Tęsknotę w kopercie zalakować,
pocztą gołębią z miłością nadać.

Włosy siwizną czas mi oprószył,
powiędły kwiaty w szklanym wazonie.
Wódki zabrakło,gołębie kot zjadł -
ostatni list mój nad świecą płonie...

autor

Stumpy

Napisany: 2015-09-06 Dodano: 2015-09-06 09:40:21

Ten wiersz przeczytano 752 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie