Nie umiem się naumieć
Próbowałam łączyć słowa,
biec za myślą, jak w pogoni,
ale nawet nie połowa
barwnych kwiatów w mojej dłoni.
Krok po kroku układałam
z marzeń obraz jakby puzzle.
Jakoś światło tu nie działa,
więc się niczym nie wyróżnię.
To nie dla mnie tworzyć wersy,
w nich zachody słońca chować.
Każdy świt zmieniać w pierwszy.
Może dusza niegotowa.
Próbowałam morze marzeń
w strofach zamknąć tak jak w skrzynce.
Może kiedyś cud się zdarzy,
mocniej ruszy czyjeś serce.
autor
Gorzka_kawa
Dodano: 2024-02-14 13:25:15
Ten wiersz przeczytano 485 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
tak trzymaj Kawusiu
Witaj,
nie lubię nabzdyczonych twórców, ale od pewnego czasu
dostrzegam jak sama sobie szkodzisz nadmierną
samokrytyką...
Nie musisz mi wierzyć, ale sama sobie możesz w ten
sposób zaszkodzić.
Znam to z autopsji...
Pozdrawiam serdecznie /+/, bo moje serce już dawno
poruszyłaś.
Pisz i próbuj wszyscy się całe życie uczymy. Ważne
jest to by czuć że każdego dnia jesteśmy coraz bliżej
celu. Pozdrawiam z uśmiechem:)))
Utrzymuj średniówkę i będzie cacy.
Jest dobrze
Bywa, że każdy z nas tak czasem ma, a inni nawet
częściej i wspominam tu o sobie. Wszystko się zmienia,
odchodzi i przychodzi. Wystarczy łapać i już to masz.
Będzie dobrze
Za mgiełką
Pozdrawiam serdecznie:)
Zwolnij...wyluzuj. potrafisz.
:)
Spełni sie marzenie.. potrafisz.. Pozdrawiam :)
Myślę, że każdy z nas czasem ma takie myśli :)
moim zdaniem całkiem dobrze Ci to wychodzi.
Wiersz wyraża frustrację i poczucie niepowodzenia w
tworzeniu poezji, z przekonaniem, że nie potrafi się
dorównać innym w tej sztuce, ale pozostaje nadzieja,
że kiedyś może się to zmieni.
(+)
Umiesz, tylko za bardzo się spieszysz :)
Też znam te rozterki.
Bardzo ładny i w obecnej wersji,i przed korektą.
Serdeczności:)
Na pewno tak będzie a mnie się podoba to Twoje
"nieumienie" bo też tak mam :D + Kłaniam się