nieczyste sumienie

odezwij się proszę
gdy to przeczytasz
zobacz ten obraz złotej przeszłości
który po nocach ciągle się śni

pamiętasz miły
ostatnią podróż
gdy koła pociągu szybko ruszyły
jak o jabłka połowę
dzielnie walczyliśmy

ostatni całus na pożegnanie
a szyby w wagonie
ciężkimi łzami wciąż ociekały
serce pukało sto na sekundę

nie przewidziałam co później będzie
że z tęsknoty usychać będę
a róża szybko płatki pogubi
ostatni peron tuż za zakrętem

nie spotkały mnie słowa otuchy
był tylko symbol witaj z powrotem
a łzy kapały słone jak morze
myśli szalały
nie pokocham aż tak
już nigdy więcej Boże

wróciłam tutaj
z bagażem wrażeń
no i z owocem miłosnych doznań
sumienie dręczy że nie powiedziałam
czemu tęskniłam a noce się dłużyły
cóż miałam począć
żyć na uwięzi przecież musiałam

autor

Sabina Gancarz

Napisany: 2015-06-13 Dodano: 2015-06-13 13:19:56

Ten wiersz przeczytano 1421 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie