Och…
Na nowo zakochałam się w życiu
Nastał już nowy świat
Człowiek zasiany miłością
Z wszystkimi za pan brat
Nowa historia nastała
Już nic mnie nie definiuje
Historie, emocje, uczucia
Sama o sobie decyduję
Decyduję się pozostać w ciszy
Wsłuchać się w boskie tchnienie
Rozpłynąć się w boskiej myśli
Stać się boskim marzeniem
W ruchu stać się nieruchomą
Niech cała obrócę się w proch
Na końcu powiem z rozkoszą
Och…
autor
muluc607
Dodano: 2023-07-19 20:40:31
Ten wiersz przeczytano 524 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Ależ optymizm. Zaraźliwy pozytywnie.
https://www.youtube.com/watch?v=UqOgwYUe77I
dziękuję też i mój ulubiony (były) bo już ciut
zapomniany
ps. "ochraniany w naszych dłoniach płomyk" to być
może: "żywy płomień"
https://zywy-plomien.pl.tl/Strona-startowa.htm
Z wiarą pisane.
A życie trzeba zawsze niezachwianie kochać.
Dziękuje za przypomnienie janusze.k i w swoim
spostrzeżeniu masz racje. A to dla Ciebie. Mój
ulubiony kawałek - https://youtu.be/VmlXatqscjg
Pięknie i refleksyjnie!
Co by nie powiedzieć... jedno jest pewne, że zostanie
po nas tylko proch.
Zasmucające i prawdziwe.
Serdeczności przesyłam
tak myślałem że Twój poprzedni to nie zejście z tej
ziemi ale że dostrzegłaś jak Antonina Krzysztoń:
https://www.google.com/search?client=firefox-b-e&q=jes
t+inny+%C5%9Bwiat+antonina+krzyszto%C5%84
Na bycie prochem przyjdzie czas,
nie ma co się śpieszyć, msz, a to że człek decyduje o
sobie i jest wolny to bardzo dużo.
Pozdrawiam wieczornie.