Ona i bez
Bez ciebie smutny dzień,
płynie dziwna pustka,
nie smakuje żaden kęs,
jedzenie rośnie w ustach.
Godziny się wydłużają,
potrzeba czasu zamglona,
telewizyjne programy grają,
szuka czynności – Ona.
Samotny krzew stoi smutny,
człowiek z człowiekiem być musi,
wtedy dzień jest cudowny,
ponagla nas życie – kusi.
Nierozłączki są uwięzione,
miło w klatce gruchają,
samotności i dusze zranione,
nie dla tych co życie kochają.
M.M.P.14.06.2016.
Dodano: 2016-06-14 13:03:28
Ten wiersz przeczytano 809 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Pięknie Mario Magdaleno
Pozdrawiam :)
Pierwsze cztery wersy super, to o samotnym krzaku też
bardzo mi się podoba:)
Ladnie, cieplo, zyciowo :)
Dziękuję.
Ps. spontaniczne wiersze są najlepsze a ten jest
bardzo dobry
We dwoje tylko we dwoje , wtedy wszystko staje się
prostsze i wesołe :) pozdrawiam
Ja nazwałam to prostym wierszem, ot taki sobie, ale
powstał spontanicznie, szybko i do ręki, jak to się
mówi.Pozdrawiam wszystkich.