Orzeszek - 16

proza

Orzeszek spisał się znakomicie. Po odmalowaniu psia buda wyładniała. Składała się z przedsionka i głównego pomieszczenia. Do środka nie miał szans przedostać się wiatr. Wymościliśmy wnętrze słomą. Następnego dnia kupiłam skórzaną szeroką obrożę.
Malwinka wymyśliła dla psa imię: Duszek. Niezbyt pasowało do wyglądu olbrzyma, ale za to oddawało jego łagodny charakter. Duszek wszystko zjadał ze smakiem. Chrupał jabłka i marchewki mocnymi białymi zębami. Brałam dodatkowe zlecenia, żeby sprostać wyzwaniu. Teraz miałam do wykarmienia troje ludzi, kozę i psa.
Duszek chyba wcześniej polował na dzikie króliki. Gdy jeden z naszych uciekł z klatki podczas sprzątania, pies omal go nie dopadł. Żeby uniknąć nieszczęścia, pewnego dnia wywiozłam zwierzątka na wieś. Obiecano mi, że córeczka gospodarzy dobrze się nimi zaopiekuje. Pogłaskałam króliczki na pożegnanie i odjechałam z zapasem żywności. Dostałam także dużo słomy i siana.
Nadszedł długo oczekiwany koniec roku szkolnego. Z radością zobaczyłam na obu świadectwach dobre oceny. Orzeszek zdał do następnej klasy. Z przyrody i z matematyki miał czwórki, z polskiego mierny, a z wychowania fizycznego szóstkę. Pokraśniał z dumy, gdy go pochwaliłam i uścisnęłam po dorosłemu rękę.
Malwinka dostała świadectwo z paskiem. Przytuliłam dziewczynkę i serdecznie ucałowałam, a ona objęła mnie maleńkimi łapkami. Gdy już się nacieszyliśmy sukcesami szkolnymi, powiedziałam, że mam dla obojga niespodzianki.
Zaprowadziłam rodzeństwo do ogrodu. Pod jabłonką stały dwa rowery. Ozdobiłam je wielkimi kokardami. Nie były, co prawda nowe, ale znajomy mechanik doprowadził je do sprawności. Teraz lśniły świeżym lakierem.
Malwinka dostała rower w różowym, uwielbianym przez nią kolorze. Wiedziałam, że Orzeszek lubi kolor zielony. Jego rower został pomalowany w taki wzór, jaki znajduje się na ubraniach żołnierzy podczas ćwiczeń w terenie. Nazywa się chyba moro.
Dzieci nie mogły uwierzyć własnym oczom:
- To dla nas? Naprawdę dla nas? - dopytywał się Orzeszek.
- Jesteś lepsza od naszej mamy! - wykrzyknęła Malwinka i zawołała:
- Kocham cię, ciociu!
Orzeszek przez dłuższą chwilę spoglądał to na mnie, to na rowery. Oczy błyszczały mu z przejęcia.
- Dziękuję w imieniu swoim i Malwinki - powiedział poważnym tonem.
Wyciągnęłam do niego ręce i dopiero wtedy przytulił się do mnie.

cdn.

autor

szadunka

Napisany: 2022-08-14 Dodano: 2022-08-14 12:31:55

Ten wiersz przeczytano 1813 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie