W otchłań wtrącony

Lepiej, gdy jestem bajkopisarz, czy filozof "grecki" polski? O miłości już pisać nie umiem. Bo dziewczyny zbyt mnie ranią.

"W otchłań wtrącony".
04.09.2016r. niedziela 10:41:00

W otchłań wtrącony,
Bo poznałem oblicze Twoje,
Sprzeczne niż marzenie swoje,
Bo ma marzenia pewne wizje mają,
Ale póki co o mnie odrzucenie się obijają.

Chciałbym pięknie władać językiem ojczystym,
By w mowie być czystym,
Ale otchłań mnie wessała
I gdzieś po drodze zagubiła.

Chciałbym cieszyć się starością
I jakąś życzliwością,
Taką chociażby odrobinką.
Zwłaszcza, że sam jestem postacią nikłą.

W otchłań wtrącony
Zarówno przez was jak i przez samego siebie
Tak jakoś się kłębię
I nie będę nigdy niczym złoto,
Raczej jako to marne błoto.

Fascynuję się gwiazdami,
Nie dane mi rozkoszować się dziewkami,
Bom w otchłań wtrącony
A czupryna ma nie będzie nigdy rozczochrana
Przez spragnione ręce, bo obok mnie nigdy nie będzie ukochana.

W otchłań wtrącony
I mam uczucia mieszane
Oraz kadzidło różane,
Wiersz ten upleciony
Nigdy czułym pocałunkiem nie będzie głądzony,
Bo me oblicze prawe
Będzie otchłanią czarnawe.

Twe spojrzenia perłowe
I o barwie koralowej
W otchłań mnie wtrąciły,
Bo Ty i suknia Twa okazała,
Jakże pięknie, śnieżnie biała
Pójdzie do ślubu beze mnie.

Dziękuję za wczoraj i dziś. Na jutro tekst jeszcze man, ale myślę z czym na piątek i weekend wyskoczyć.

autor

AMOR1988

Napisany: 2016-09-04 Dodano: 2016-09-07 07:43:41

Ten wiersz przeczytano 828 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie