Otworzyć wrota czasu..
Otworzyć wrota czasu..
Drogi przeżytych chwil..
Stąpając bez hałasu..
Cofnąć się kilka mil..
Jeszcze raz rozpocząć..
Linię swego istnienia..
Inną scieżką krocząc..
Odszukać przeznaczenia..
Wypatrzyć złoty blask..
Emanujący nad wszystkie..
I przesłać z serca znak..
Że bardzo jest mu bliskie..
Z każdej cząstki uczucia..
Ułożyć aleję szczęścia..
By nie musiały się szukać..
Dwa kochające serca..
Trzymając się za ręce..
Razem przez życie iść..
I aż wypalą się świece..
Do końca z sobą być...
Komentarze (1)
Prześliczny.
Recepta jest tak prosta.
Wszyscy ją w sobie mamy,
Lecz motek sióstr mojr został
Tak przez nie poplątany...
Nici się nie da złożyć
Tak jak to serce czyje.
Tylko Atropos może
Przędze uporządkuje...