W pajęczej sieci...

szła tak szybko przed siebie pod wiatr
z zaciśniętymi kurczowo pięściami
rwący ból powykrzywiał jej twarz
łzy zastygły jej pod powiekami

tam gdzieś za nią został stary dom
a w nim strych i maleńkie to okno
przez nie świt wpadał jak ciężki grom
dzieląc przeszłość na ziemską i boską

w niej firana i pająk ten łotr
co wił sieć kradnąc kształt z materiału
i jej ciało rzucone tam w kąt
cicho mała nie będzie bolało

pająk wdarł się w jej myśli i szept
krzyk uwięził w swej pajęczej sieci
jego lepkość i słów stęchłych dźwięk
nie płacz mała ja tak kocham dzieci

szła przed siebie tak szybko pod wiatr
z zaciśniętymi kurczowo pięściami
rwący ból powykrzywiał jej twarz
łzy spod powiek płynęły strugami

tam gdzieś za nią został stary dom
a w nim strych z tym omszałym oknem
z nieba nie spadł na nikogo grom
tutaj wszystko co żyje jest boskie

... z tomiku: bez klamek....

autor

Maargo

Napisany: 2013-02-16 Dodano: 2013-02-16 07:49:55

Ten wiersz przeczytano 940 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie