Pamięć czarno-biała
Z nutką nostalgii w sercu,
z nagłym serca trzepotem
stare zdjęcia oglądam,
wspominam lata złote.
Czas w kadrze młodość trzyma,
jasne, zadziorne twarze,
bruk, studnia, rower, babcia
z garścią spełnionych marzeń.
Jak szybko szron z patyną
kryją włosy i pamięć.
Choć tyle zapominam,
jednak toczę swój kamień
z syzyfowym westchnieniem.
W czarno-białym albumie
skaczą szczęścia promyki,
dziś ich schwytać nie umiem.
W cień odchodzą wspomnienia,
ale przecież potrafię
z niepamięci je wyrwać,
patrząc na fotografie.
Komentarze (68)
literówka - patrzę na fotografie.
Też przychodzą do mnie wspomnienia,gdy parzę na
fotografie,bywa,że tego unikam,bo jest to zbyt bolesne
dla mnie...
Co do formy,wiesz dobry,ale skoro Ty WN zawsze widzisz
tylko cudze braki,które uwielbiasz wytykać,to
powiem,iż Twój wiersz nie jest równy,raz ma 7,raz 8
zgłosek,zatem mogła byś go dopracować ,od innych
wymagasz perfekcji.Poza tym rymy są tylko między
drugim i czwartym wersem,a już nie ma ich pomiędzy
pierwszym,a trzecim,co jest pójściem na łatwiznę.
Ogólnie rzecz biorąc wiersz jest ładny:)
stare fotografie są teraz jedną z radości naszego
życia...
pozdrawiam pięknie:)
W czarno-białej fotografii jest coś
fascynującego,czuje się ten odległy czas,powracają
wspomnienia.pozdrawiam serdecznie.
Pieknie, nostalgiczne...Tez czasem wracam
dczarno-bialych fotografii :)
Ważne są fotografie. Wyobraź sobie, że nas
dziewięcioro dzieci nie ma ani jednego zdjęcia naszej
mamy. Starsi ją pamiętają, ale my młodsi nie.
Pozdrawiam.
Snujesz piękne wspomnienia na podstawie starych
fotografii.
Miły wierszyk.
Dobrej nocy.
dobrze ,że są te fotografie można przywołać
wspomnienia Pozdrawiam serdecznie Dorotko:)