Pamięć trwa…
Pęk cudownych róż
Pęk radosnych chwil
Naręcze bólu, żalu smak
Bezwonnej ciszy jakiś znak
I choć przeminie kwietny czas
Łodygę złamie nieraz wiatr
Zostawi korzeń, gdy mocno tkwi
Owoce wyda w pokoleń krwi…
autor
żukel
Dodano: 2018-08-15 23:38:38
Ten wiersz przeczytano 1180 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Ciekawie.
Miłego dnia :)
Och zycie...
dlatego nasze korzenie są takie ważne!
Ciekawe refleksje o życiu, przemijaniu i
pamięci.Pozdrawiam serdecznie.