Parsek
płonie wioska a ja na firmamencie
widzę dziwne znaki
wtapiają się w głąb obrazu
kłują strzałki skierowane
w ludzkość (spokój i cisza)
wydaję się być pokorna
gdy niebo obnaża
miejsca poryte mgłą.
unoszą nas w swej dziwaczności
paranormalne sentencje
wyślizgują się z dłoni,
a mimo to powracają
jak zmutowane kwiaty
wyrastają na zgliszczach
róż wchłania popiół gdy rodzi się pieśń
głaszczesz pod włos kochanie,
karmisz trucizną
stając bezczelnie, twarzą w twarz
czuję wówczas, że nasz dom
to elektrownia
nieogarnięta jeszcze tragedią.
autor
Ewa Kosim
Dodano: 2018-02-15 11:02:22
Ten wiersz przeczytano 1300 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Lubię wiersze kojarzące się z astronomią, pozdrowiam
;)
Danusiu ależ piękny i mądry komentarz:) Całuski
Witaj. Gleboki wielowarstwowy wiersz.
wspolczesny swiat, ludzkosc zamieszkuje globalna
wioske, ktora zaczyna plonac, na niebie i ziemi
widoczne juz od dawna znaki staja sie powoli
apokaliptyczna rzeczywistoscia, ale jeszcze nie
wszystko objete jest destrukcja... a jednak ludzi
zajeci swoimi sprawami ignoruja to co wokol. Jest
Tutaj rowniez inny wymiar, na skale jednostki. Peelka
dostrzega wyjalowienie z uczuc, z wartosci, dobrze
odczytuje znaki, jedynie jej milosc pozwala zakwitnac
na pogorzelisku, przez niektorych postrzegane jest to
uczucie jako zmutowane, ale ona wie, ze dopoki zachowa
te milosc, dopoki bedzie nia oddychala, to nawet
popioly nabiora rozowej barwy, jej milosc jest dla
niej ostatnim bastionem chroniacym przed zniszczeniem,
z niej czerpie energie i sily do zycia. Wierzy, ze Ci
ktorzy maja w sobie chociazby odrobine tej milosci nie
zatraca sie w chaosie rzeczywistosci, jakze trudnej i
wypaczonej. Ewunu bardzo dobra refleksja nad tym co
jest wazne w zyciu kazdego czlowieka.
Moc serdecznosci.
dziękuję dziewczynki :)
Dobry wiersz Ewo.
Pozdrawiam.
pobudzasz emocje, zatrzymujesz :)
Dobry wiersz, czuje sie emocje, pomimo ciszy i
spokoju. zatrzymal, refleksyjny.
Pozdrawiam Ewo.:)
Ja też Twoje śliczna :))))
Ewo...wiesz że lubię twoje wiersze :)pozdrawiam
trudny i piękny
Dziękuję za czytanie i komentarze:) pozdrawiam
przenikliwy wiersz
Może się okazać, że niebawem ogarnie tragedia...
Pozdrawiam serdecznie +++
tytuł jest przemyślany... książkę przeczytam
dziękuję za komentarze pozdrawiam
Twój wiersz skłania mnie do refleksji nad rozwojem
cywilizacji i dążeniem jej do samozagłady.
Pozdrawiam:)