Piękna Pani (tautogram)
Połyskują proste perłowe pantofelki Pięknej
Pani.
Poły purpurowego podszycia płaszcza
powiewają.
Przeźroczysta postać Panienki
promienieje.
Pochylona przekaz pastuszkom podaje.
Płacze, policzki pokrywa powłoka
piaskowa.
Przestrzega. Pokojem, pojednaniem, pasją
porywa.
Pora przedobiednia, panorama przepiękna.
Joanna Es - Ka
autor
Joanna Es - Ka
Dodano: 2014-10-03 14:51:08
Ten wiersz przeczytano 1833 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
pocieszne pantofelki
radują rozbrykaniem
nieważkością niewidka
zręcznie zaczarowana
piękna pani promienna
złocistością złotnika w:):)
melancholijny, ale podziwiam kunszt:) miłego dzionka
panorama parowu przeogromna i co da się oczywiście
.Pozdrawiam