Płynąc
Życie chce od nas coraz więcej każdego
dnia
czasem chciałbym znaleźć inną prostą
drogę
poczuć chcę jak z oczu opada senna mgła
bez miłości już dłużej obejść się nie
mogę
polecieć wysoko zanurzyć się w
wieczności
by w głębi duszy poczuć rozkosz nieznaną
oddłużyć się najpiękniej w ekstazie
miłości
a potem pójść gdzieś jasną zieloną
polaną
brnąc i pragnąć uciec przez zgiełkiem
dnia
chcę w niebie własny mieć mały biały domek
poczuć jak po nas spływa chwila błoga jak
ta
przez gwiazdy pomknąć jak słońca potomek
a my objęci promieniami jego o każdym
świcie
w zmysłowym uniesieniu płyniemy do
siebie
czując jak wraz ze słońcem budzi pięknie
życie
ty wolno płyniesz do mnie ja płynę do
ciebie
autor
jaro 37
Dodano: 2014-09-27 10:09:54
Ten wiersz przeczytano 1256 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (38)
Tutaj
"a potem się pójść gdzieś jasną zieloną polaną"
-----------
'się' zamieniłabym na "gdzieś"
Pozostałe strofy popłynęły ale nie z górki, tylko
spokojnie, bez rwącego nurtu, jak przystało statecznym
ludziom.
:) Pozdrawiam :)
Ladnie rozmarzony, bardzo:)
Pozdrawiam, jaro:)
a ja polecam
ciut niższe loty
bo z tych podniebnych
nieraz powroty
tu nie brak mówić
wprost zbędna gadka
a bywa że to
wielka zagadka
gdy latasz nisko
nie sięgasz nieba
to nawet bardzo
bać się nie trzeba:)))
pozdrawiam pięknie:)))
...wolno płyniesz, ja też płynę w stronę
miłości.Piękny romantyczny "motyl".Zamyśliłem się,
...jednak życie bez miłości to nie życie.Pozdrawiam i
uśmiech zostawiam :-)
Potrafisz zauroczyć, romantyczna duszo! Pozdrawiam
serdecznie:-)
Ładny, rozmarzony wiersz...
Jaro przepłynęłam przez strofy Twojego wiersza i
zatrzymałam się zauroczona Pozdrawiam serdecznie :)