Pocztówka z krainy cierpienia
Gdzieś daleko, na samym krańcu świata,
Ukryta przed ludzkim wzrokiem,
Istnieje kraina cierpienia.
Tu mieszkają bezimienne twarze,
Umysły niezdolne do myślenia.
Tu mieszkają stęsknione myśli
I nieprzespane bólem noce.
To właśnie tu, w kącikach ludzkich
oczu
Niczym drwina, zasypiają krople łez,
A w pustych komnatach serca
Wyje po nocach cierpienie.
Ostatnim tchnieniem życia błagam:
Zabierz mnie stąd!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.