Poecie
Gdy w codziennym biegu
nad twym słowem zatrzymać się muszę,
niech mój bezruch będzie hołdem tobie,
twórco mych wzruszeń.
Niechaj będzie twoją,
na krawędzi powiek zatrzymana
łza, co ma siłę, by mnie zmusić
ugiąć kolana.
I tobie poświęcam
myśl, co bólem me serce przejęła:
żyć - to mało, jeszcze współczuć trzeba.
Mea culpa, mea ...
Komentarze (19)
jestem pod wrażeniem utworu:) pozdrawiam
Śliczny, ujmujący wiersz!
Z pięknym przesłaniem.
Jest wymowna głębia...
Serdecznie pozdrawiam
Uroczy wiersz z dobrym przesłaniem. Ślę moc
serdeczności:)
piękny i głęboki!