Poezja

Poezja nigdy nie ginie
A kiedy nikt jej nie czyta
Po prostu topi się w winie -
Bo wie - że będzie wypita

Aby w świergocie krwi,
Kochać myśli czerstwe.
Poezja ze śmierci drwi -
Panna zdobna wierszem.

Poezja kochanką ubogich
Bez dachu nad głową.
Mój przyjacielu drogi -
Tak jest! Daję słowo!

Poezja tarczą obronną
Dla takich jak ja hultajów,
Magią zabobonną,
Przepustką do raju.

Kapryśną odaliską,
Co boso po tęczy pląsa,
Serce ma za siedlisko,
Uśmiech w kocich wąsach.

Poezja zorzą o zmroku,
Latarnią jasną i ciepłą
Gdy morze pełne pokus
Zamienia się w piekło.

Z dna duszy światełko,
Cieniem i rzęs firanką,
Jak ty - zwiewną mgiełką,
Jak ty - czułą kochanką.

Drogowskazem w pomroczu,
Lampką wieczną i jasną,
Gdy latarenki oczu
Przed śmiercią pogasną.

Smugą i szlakiem mglistym
W barwy serca bogatym,
Niebem z Apokalipsy,
Do Boga na drogę wiatyk.

Poezja Samarytanką
Jak ty - dla serca mego
Wierną wybranką,
Ratunkiem, arką Noego.

Poezja miłością moją
W tym moim smutnym świecie,
Potęgą, której się boją
Możni i biedni poeci.

Haszyszem jest i opium
Dla takich jak ja poetów,
Więc stopień po stopniu
Schodzę z cokołu na beton.

autor

Weno

Napisany: 2015-05-20 Dodano: 2015-05-20 10:16:06

Ten wiersz przeczytano 1591 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie