Pokarm dla duszy
Strofami wierszy karmię swą duszę
każda litera brzmi jak muzyka
słowa niesiona ne skrzydłach wiatru
potrafią szeptem do wnętrza wnikać
Ciepłym strumieniem się rozlewają
od ciemnej nocy po brzask poranka
miłosne wersy pieszczą me zmysły
jak delikatna ręka kochanka
Krew szybszym rytmem pulsuje w żyłach
zmuszając serce by szybciej biło
ciało ogarnia rozkosz wibracji
gdy ze strof wiersza wypływa miłość
Zgłodniała dusza szuka pokarmu
o litość proszę spragnionym sercem
nie daj mi umrzeć głodową śmiercią
bądź wybawieniem
pisz dla mnie wiersze
autor
Kinga
Dodano: 2022-07-06 18:11:39
Ten wiersz przeczytano 959 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Nakarmiona dusza, to szczęśliwa dusza.
Poezja karmi się życiem, a dusza poezją.
Pięknie to ujęłaś.
Wiersz bardzo mi się podoba.
Piękny!
Pozdrawiam serdecznie
Zostawiam swój głosik. Pozdrawiam serdecznie.
Piękny wiersz Kingo. Pozdrawiam serdecznie :)