Polska mowo
Tak... zbytecznym widzę słownika się
chwytać
Wyłuskiwać słowa po modzie z obczyzny
Z pięknej polskiej mowy dozwolić
wyczytać
Mądrej myśli tkliwie skryte aforyzmy
Prawda w swej wymowie pomiędzy wersami
Otulona szalem zwiewnej metafory
Niechaj cieszy serce że szczęśliwa z
nami
Że ten jej nie zdradzi co ją kochać
skory
Nad poziomy wzlatać szpanem wyższej
klasy
Zabłysnąć wyrwanym z kontekstu idiomem
To jakby do duszy dopuścić hałasy
Które przeczą że się cieszysz swoim
domem
Jeśli polskim słowem treść swadą
popłynie
Nie zakłóci rytmu bełkot wyszukany
Wyznając swą miłość kochanej dziewczynie
Będziesz najgoręcej po polsku kochany
Mowy naszej wartość przedłożyć nad czyje
Niech obcy poczują szacunek w narodzie
Anglik polskiej glosy w wierszu nie
użyje
Kto wie czyby dumna była w tej nagrodzie
Słowo ,,glosa" znaczy wyraz, słowo, użyłam go celowo aby podkreślić to o czym piszę w wierszu.
Komentarze (20)
no to pojechałaś mową niczym Rej - Polacy nie gęsi i
swój język mają. i mądrze!.
Mowa się spauperyzowała,to fakt,przechodzi
przemiany,ale dawny język był często taki
obrazowy,soczysty,szkoda,że pewne sformułowania
zanikają.Jestem na "tak".
"Mowy naszej wartość przedłożyć nad czyje",bo Polacy
nie gęsi i swój język mają,cyt.M.Rej.a z pięknej
polskiej mowy czytać aforyzmy,prawdy między
wersami",nad poziomy wzlatać" jak u Mickiewicza,toż to
radość i przyjemność wielka.Wiersz wypracowany dobrym
piórem napisany.Dwunastozgłoskowiec,rymowany.
nie ma piekniejszego jezyka do wyrazania mysli niz
jezyk polski. zgadzam sie z Julka i podpisuje sie pod
tym obiema rekami
oj ile w tym wierszu jest słów prawdy,sama w ub.roku
napisałam wiersz na ten temat...Dobry wiersz