Polski krajobraz Cz.I

Złocistym blaskiem pięknie lśni,
Pszeniczny łan wśród polnych zbóż.
Krajobraz swojski mi się śni,
A jego miejsce jest wśród wzgórz.

Zielonych łąk bezkresną dal,
Wieńczy sosnowy ciemny las.
Otacza ją, jak ciemny szal,
Przez co szacunek budzi w nas.

Pośród zielonych bujnych łąk,
Przepływa woda wąską strugą.
Rów ten to dzieło ludzkich rąk,
Na swe powstanie czekał długo.

Gdy z nieba spadnie wielki deszcz,
Rów w rwący potok się przemienia.
Rzeką go można nazwać też,
Bacząc na wielkość wód strumienia.

Wodami swymi poi pola,
Gdy susza dłuższy czas panuje.
Taka mu była dana rola,
I dobrze z niej się wywiązuje.

cdn.

autor

jarmolstan

Dodano: 2009-11-10 08:28:05

Ten wiersz przeczytano 11629 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie