pomniki

Ci co historię zmieniają przeszłą by własne zasługi chwalić - umierają najczęściej w zapomnieniu.

Mówią - kiepskiej tanecznicy
przeszkadza rąbek spódnicy.
Kim byli ludzie co w walce
swe życie oddali sprawie?

Pędzeni siłą rozkazu,
ginęli za Polaków.
Dziś naród Polski, w podzięce
ślad po nich zaciera z wdziękiem.

Niczym męczeństwo żołnierzy.
Intencje wodzów się mierzy.
Niczym płacz matek - nadzieja.
Pomniki Polska rozbiera.

Są różne rachunki krzywdy,
spory co z pomówień wyszły.
Lecz komu pamięć przeszkadza
o tych złych i dobrych latach?

Nowogard K.P.

autor

stary

Napisany: 2016-04-16 Dodano: 2016-05-09 18:08:37

Ten wiersz przeczytano 1855 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie