W poszukiwaniu miłości

Pragnienie miłości szło przez drogi błotne.
Było wiotkie, piękne i bardzo samotne.
Stąpa krok za kokiem, czasem cicho szlocha
i pyta co chwila „ Czy mnie ktoś pokocha?”

Zerka na kalendarz, tudzież na zegarek
„Kochajcie mnie, w końcu jam nie takie stare”.
Jeszcze kwiaty zrywam, jeszcze w tany ruszę,
tylko całym sercem kochane być muszę.

Jak chcecie zaśpiewam, a nawet poproszę.
Mogę za twe serce zapłacić trzy grosze.
Nie ważne czy męża masz, a może żonę,
ja w mig w namiętności do ciebie utonę.

Ze mną będzie cudnie, nawet w poniewierce
tylko w moje dłonie oddajcie swe serce.
Nie ważne żeś szpetny, stary, czy kaleka
pospiesz się na pociąg, no bo czas ucieka.

Choć często się zdarza, iż grande amore
budzi się o świcie, a kończy wieczorem,
gdyż trafia swą strzałą w smutasa, lub kiepa.
Ale co się dziwić, toż miłość jest ślepa.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2020-10-14 Dodano: 2020-10-14 12:43:37

Ten wiersz przeczytano 740 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie