Pragnienie
Dla wszystkich zawiedzionych tą niepojętą. Wiersz nie dotyczy mojej osoby.
Zakołysało pragnieniem
poznania bieli i czerni,
biel, czystość obłoków,
czerń, grudka ziemi,
lecz pragnęło zakwitnąć różą
i kochać gorąco,
róża kolce miała,
miłość potargała,
łez nie żałowała.
Więc kochajmy błękit nieba
i małą grudkę ziemi,
tylko oni są nam wierni,
aż po grób zbawienny.
Napisany w 2001 roku.
autor
Grażyna Sieklucka
Dodano: 2015-03-03 06:36:08
Ten wiersz przeczytano 1534 razy
Oddanych głosów: 39
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
grób zbawienny??
smutno
Kochajmy błękit nieba, konwalie i kaczeńce ;o)
Piękny, ciepły wiersz:)
...smutne,zawiedzione życie...ale idzie
wiosna...pozdrawiam.
to prawda cieszmy się każdą chwilą którą nam
dano....bardzo ładny wiersz :-)
pozdrawiam:-)
ładnie i ciekawie,pozdrawiam
Czarne i białe, dwie skrajności,
a między nimi ocean miłości!
Pozdrawiam!
Róża kolce miała serce potargała
smutna miłość
pozdrawiam:)
Ladnie, Grazynko:)
wszystkie nasze maleńkie słabości
i cały świat w godzinie snu
Wszelkie nasze tyciuchne radości
im sczęścia haust do braku tchu
serdeczności
Refleksyjnie i zyciowo pozdrawiam
Refleksyjnie o życiu, pozdrawiam:)
Dziękuję pierwszym gościom.
Do Ani, chodzi o wyraz oni.
Wszystkim miłego dnia.
Ładnie, choć przedostatni wers jakoś źle brzmi. Bo
jeżeli "one" to może "wierne"?
Pozdrawiam:)
Witaj Grażynko, oj dawno napisany wiersz. To prawda,
że należy cieszyć się każdą chwilą życia i cenić to co
się ma. Pozdrawiam serdecznie:-)