Przebaczyła

Wiesz kochanie, dawno zasnął świerszcz i zając,
tylko cicho szepczą nasze drżące wargi.
Ucałuję ciebie, o nic nie pytając.
Drżą już moje ręce, przyjmij moje skargi.

W ciemne noce myślę, jak ci się odwdzięczę,
ocaliłaś nam rodzinę przed upadkiem.
Nigdy nie odejdę, sercem za to ręczę.
Wstyd mi bardzo, przecież już zostałem dziadkiem.

Ty mi drogi skarbie wszystko przebaczyłaś,
nie użyłaś miotły, wulgarnego słowa.
Tylko mnie prosiłaś, serce otworzyłaś.
Najszczęśliwszy z tobą, miła jestem znowu.

Szatan tam się kreci, gdzie szczęśliwe drogi,
szeptał mi do ucha, wnosił swe reklamy.
Wczas ująłem w ręce te diabelskie rogi,
żegnałem różańcem, aż do piekła bramy.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2022-12-10 Dodano: 2022-12-10 16:22:13

Ten wiersz przeczytano 852 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie