Przedświt
http://www.youtube.com/watch?v=DR91Rj1ZN1M
Rzeczywistość dzisiaj całkiem nieróżowa,
los po głowie dobrotliwie już nie
głaszcze;
chciałoby się gdzieś na końcu świata
schować,
choć na chwilę uciec z przeklętego miasta.
Celny kopniak po mistrzowsku miesza z
błotem,
z perspektywy kolan widać trochę więcej;
miast endorfin, zimna gorycz trafia w
krwiobieg,
wyparuje, zanim słońce znowu wzejdzie.
autor
Turkusowa Anna
Dodano: 2013-09-16 15:52:52
Ten wiersz przeczytano 3256 razy
Oddanych głosów: 65
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (59)
Ann, kochanie, endorfinki dla Ciebie lecą, łap je,
kopniak po mistrzowsku, no, no i to celny??, ech
życie, życie,
och, nie różowa ta rzeczywistość, masz rację, miło
było poczytać
Ann, dla Ciebie wszystko,
uśmiechaj się
lubię posłuchać Twoich propozycji
:)))))
Dobrze, że jest nadzieja na słońce... a wykorzystany
dobrze kopniak [ fajny obraz...] czasami nie
zaszkodzi...:)
potrzebujemy motywacji:)
Aniu! Niebywały sposób przekazu u Ciebie! I nawet ten
"przysłowiowy kopniak" podpowiada,że z perspektywy
kolan widać więcej"...
Niesamowity i refleksyjny!
Pozdrawiam serdecznie:)
ciekawy wiersz:)
Pozdrawiam serdecznie
Tak, czasami kopniak nas mobilizuje.
Dobry wiersz.
Pozdrawiam
To prawda co napisał Beorn! takie wiersze chce się
czytać!
Pozdrawiam Aniu:)
Takie wiersze chce się czytać. Oczywiście nie mówię tu
o treści przepojonej goryczą. Ale mało kto, tak jak ty
tak dosadnie i z taką wprawą przekazuje w swych
wierszach emocje.
Pozdrawiam serdecznie i na różowo.
Takie wiersze chce się czytać. Oczywiście nie mówię tu
o treści przepojonej goryczą. Ale mało kto, tak jak ty
tak dosadnie i z taką wprawą przekazuje w swych
wierszach emocje.
Pozdrawiam serdecznie i na różowo.
Bardzo dobry tekst, Ann.
No, niech ta gorycz szybko paruje... Tyle ciekawych,
przyjemnych rzeczy dookoła; ładnie napisany tekst, git
:)
Życzę rzeczywistości kolorowej-;)).
Piękny wiersz. Tak na prawdę widać w nim słońce, które
przygotowuje się do wyjścia na zewnątrz. Podoba mi
się metafora: miast endorfin. Bardzo ciekawa.
Pozdrawiam.
Wiersz Aniu skłania do myślenia.pozdrawiam ciepło.
smutny, ale piękny wiersz, pozdrawiam cieplutko