Przedwiośnie i pasmo zdarzeń

Nastał luty bez śniegu i mrozu.
Niebo zachmurzone niczym szara
wiotka zasłona zawisła nad ziemią.
Około południa wysuszyło
ją słońce.


Wiał chłodny silny wiatr powodując,
że wysokie brzozy, pokryte białą
korą drżały. Nad brzegiem niewielkiej
rzeki otoczony sosnami
i wysokimi świerkami stał dom.


Na dachu przysiadł gołąb, z wdziękiem
trzepocząc skrzydłami. Wypłoszył
ciemnego, owiniętego skrzydłami
nietoperza tkwiącego w rogu strychu.


Wydając z siebie skrzekliwy pisk
odleciał. Wystraszył tym kociaka,
który przesadził próg domostwa
z przerażeniem w topazowych oczach.
Skoczył na słodko śpiącą kocicę.

Ona nagle obudzona, rozczochrana
z wściekle poruszającym się ogonem
przypominała elegantkę,która
w pośpiechu nałożyła płaszcz.


Wydała z siebie ostre mruknięcie
i z furią łapą przygarnęła kociaka.
Przy otwieraniu drzwi, do środka
wtargnął zimny podmuch wiatru wprawiając
w taniec płomienie w kominku.


Jasnozłote światło rzucało
cętki na sufit i skrzyło się
w żyrandolu u góry. Odnosiło się
wrażenie, że płomień jest w środku
mieniącego się kryształu.


W końcu słońce zniżyło się ku
czarnej linii na horyzoncie,
którą tworzył zarys sosnowego
lasu. Wzeszedł księżyc w pełni
i jasno oświetlił leśną drogę.


Rozgwieżdżone niebo skłaniało
do refleksji, co też przyniesie
tym razem wiosna wraz ze swoim przyjściem,
czy tylko radość, a może …

Tessa50

„Miłość na wiek się nie ogląda.” Aleksander Puszkin.

autor

Tessa50

Napisany: 2016-02-04 Dodano: 2016-02-07 09:57:05

Ten wiersz przeczytano 1468 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie