Przychodzi burza i odchodzi

Na niebie pośród pociemniałych chmur
od czasu do czasu grzmot się przetaczał,
głośno ostrzegał wszystkich przed burzą
nierozważnych z drogi do domu zawracał.

Wiatr znad zatoki ze sobą przynosił
w mokrym oddechu słony zapach łodzi,
gdy na kutrach rybackich z morza
jeszcze powracali i starzy i młodzi.

Błyskawic śpiewem niebo rozbrzmiewało
pierwsza zygzakiem z ziemią się złączyła
nagle w niej zgasła, wręcz cicho się robiło
całkiem unieruchomiona tego nie przeżyła.

Deszcz nadal padał, poszarzało niebo,
zaznaczyło purpurowe nikłe smugi,
chociaż pochmurne jeszcze nadal było
już nie lały się na ziemię mokre strugi.

Niebo się niezwłocznie słońcem rozzłociło
ani śladu wichury, bure półcienie znikają.
Na łuku nowej tęczy słoneczko zagościło
krańce mokrej ziemi jak bramę spinając.

autor

LuKra47

Napisany: 2010-03-08 Dodano: 2013-03-08 23:02:43

Ten wiersz przeczytano 1887 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie