Przypowieść

wiersz dedykowany. przypominam go tylko... - z uwagi na jedną z obecnych poetek naszego Portalu - i to - zapewne - będzie z jej strony na "tak", ale może i na mocne "nie"

z przeprosinami - za ucieczkę w konfabulację.

motto:
"róże w wazonach poprawiają
znoszone spódniczki" ( Z wiersza "Odłożyłam" - autorstwa Xeni - niezwyczajnej poetki z innego portalu.)



Nie będziemy czekać.

Będziemy pili – z wyszczerbionych filiżanek – księżycówkę
pędzoną na leśnej polanie, za przesieką...

- W gąszczu traw – uczepieni na brzęczeniu trzmiela

Jak cudowna jest moc twoja i ciepło – przenika – i zamienia mnie - w kształt.
Jak cudownie - zachodzę... – mgłą... - czuję!..
- już tylko... - dotykanie... - twoich oczu

(Nasze usta - będą się smakowały wzajemnie
i nareszcie się każde otworzy – Każde z nas
- dla siebie
a ty - przyjmiesz potok
naszego szczęścia - płacząc
w obłąkaniu naszym – ze wzajemnością.)

A przecież - nie wiedziałam... - że taki jesteś...
A przecież – nie wiedziałem... - że Ty...

......

I nastanie czas - brzemienny – o wielkiej treści.

(i – wilk – odpoczywał będzie – w objęciach baranka,
a – ich praca – nie będzie - ciężarem)


13. 02.2017.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2015-01-28 Dodano: 2019-07-29 00:06:15

Ten wiersz przeczytano 1490 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie