Pszeniczna mowa Pana

Zbożowym łanom powiedział Bóg kiedyś
Językiem wiatru który znają trawy
Że są wybrane z wszystkiego co żyje
Dla nich jedynie tworzył inne sprawy

Nakazał słońcu aby w miarę grzało
A chłodnej ziemi być domostwem miłym
Wiatrom by były gdy pora kwitnienia
Mgle rosie deszczom by wilgoć sączyły

Rzekł: Blisko ciebie będzie zawsze człowiek
O ciebie zadba lepiej niż o siebie
O nic nie będziesz się już nigdy troszczyć
Lecz ludziom nie wierz. Ich zło znamy w niebie

Ci jabłkożercy utraciwszy szansę
Dostali z krzyża swą deskę ratunku
Lecz nadal nie chcą wypełniać przymierza
Co wiarą dałem chcą znaleźć w rozumku

A w raju tobie służącymi będą
Stada gryzoni i chwasty przyduszą
Schowają ziarno w przewiewne spichlerze
By wiosną zasiać; tak zrobią, bo muszą

Nasienia twego część pewnie zużyją
Nie te jest ważne. Lecz ziarno zasiane
Wciąż nowe życie źdźbłom dając co roku
Nicość zniweczy jak noc ciemną ranek

I twoich ziaren kiełkowań tryliardy
W morzach nicości szczęść archipelagi
Wydadzą z pyłków przez kwitnięć rozkosze
Miłość w przestrzeniach niewartych uwagi

Tworząc cię, zboże, w podobieństwo moje
W pierwszych dniach świata pokoleniom dałem
Dla ciebie ginąć po spazmach istnienia
By użyźniały kontynenty całe

Dając ci rosnąć na nich wśród beztroski
Wiążąc żywioły a z nimi świat cały
Mam jeden nakaz: byś nigdy, przenigdy
Nie śmiało rosnąć, gdy padniesz na skały

Gdy twój niewolnik podsuwając nawóz
Namówi: rośnij, poznaj sens istnienia
Przez wiadomości złego i dobrego
Dojrzysz człowieka jak się w węża zmienia

Strzeż się! Bo wtedy też zmienisz się w nawóz
Odnajdziesz troski ból i będziesz na dnie
Odtąd źdźbła będą o siebie się troszczyć
Same, gdy ziarno w piach czy skały wpadnie

* * *

Pszeniczną mowę Pana odnalazłem
W poszumie wiatru na polach szerokich
Jej sens sprawdzałem w chmurach apokryfów
I w Ewangeliach wpisanych w obłoki

I wiecie? źdźbła te, niby bezrozumne- - -To przecież dotąd na skałach nie rosną- - -A w pocie czoła o swój byt wciąż walcząc- -Człowiek co roku wciąż je sieje wiosną...

autor

Bałachowski

Napisany: 2008-10-22 Dodano: 2008-10-23 06:55:09

Ten wiersz przeczytano 948 razy

Oddanych głosów: 76

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie