pustynny koniec
cialo narzedziem duszy jest
a dusza moja ma wola
a w woli rekach serce i miecz
wybieram zatem dobro!
porzucam zbrojne to ramie dzis
duszy straconej by moc
podac serce me-mojemu losowi
dotad myslalem ,ze to mit
oazza z najczyszcza woda
gdy jednak noc przegonil swit
palmy ujrzalem przed soba
a po srodku stalas Ty
z ma dusza-odnowiona!
autor
zwyczajny
Dodano: 2008-11-12 15:25:06
Ten wiersz przeczytano 567 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
pięknie bo oaza to takie miejsce skąd każdy może
zaczerpnąć wody żywej bo życie ze snów się składa ale
niektóre realne życie przedłużają i dają sens Serce i
dusza rozumne w wierszu dobrym pytania daje na które
zawsze trzeba szukać odpowiedzi Wyrazy uznania Na tak!
mozna na pustyni zginac z pragnienia..mozna tez trafic
do oazy...pod warunkiem jednak ze szukamy.....drogi i
odpowiedzi...bardzo ciekawy i udany wiersz
Nasz los w naszych rękach i wola, którą możemy
sterować.Wiersz nastraja optymistycznie i dodaje
pozytywnej energii.
wieeesz...ładny wiersz:)
Leniwy jest ten, kto nie zdobywa sobie przyjaciół.
Jeszcze bardziej leniwy jest ten, który traci ich
dlatego, że nie stara się, aby ich utrzymać. plus+