Refleksyjnie
stłumione dźwięki
wykrzykiwane
na progu życia i śmierci
gdzie nie wiadomo
co się zaczyna
i brak chwilowy pamięci
utrudnia powrót
w to co już znane
szamocą się myśli płoche
nikt go nie słyszy
ciało jak obce
zbudziło przestrachem w oczach
nic nie pomaga
płacz lament bliskich
dobra doczesne te same
chciałby je unieść
próbuje chwycić
skończył się żywot
na Amen...
autor
Rozalia3
Dodano: 2021-10-31 05:48:08
Ten wiersz przeczytano 1710 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Niestety najbardziej sprawiedliwa jest śmierć. Ona
każdego jednakowo traktuje. Póki żyjemy cieszmy się
każdą chwilą. Udanego i beztroskiego dnia:)
niestety, każde życie się skończy i nie mają wtedy
znaczenia dobra doczesne...
Wszystko się kiedyś kończy...smutne, ale prawdziwe i
trzeba się z tym pogodzić...pozdrawiam cieplutko
Ba4dzo smutna rzecsywistosc po drugiej stronie
Pozdrawiam serdecznie
Smutek wdziera się w każde słowo..
Konczy sie zycie, konczy sie wszystko. Dobra doczesne
przestaja istniec. Dobra wieczne? wielki znak
zapytania.