Retrospekcja
Tym którzy utracili najbliższych.
Wielki biały orzeł uniósł skrzydła
swoje,
Na Katyńskim szlaku znalazł życia kres,
Lotnisko w Smoleńsku zamknęło podwoje,
Wielką mgłą zasłonił niewidzialny bies.
Żałość przeogromna w duszach zagościła,
Jakby ktoś rozmyślnie zadał w serce
cios,
Wiadomość o święcie wczoraj taka żywa,
Dziś zerwane kwiaty rzuciła na stos.
Najlepsi z najlepszych złożyli ofiarę,
Z tego, co najdroższe mieli na tym
świecie,
Wszystkich powitały pogrzebowe mary,
Łzy płyną nie tylko spod powiek ich
dzieci.
Czy śmierć bezsensowna nauczy elity,
Prawdziwych wartości życia społecznego,
Przestaną obnosić w glorii własne świty,
I podążać zaczną do celu wspólnego.
Dosyć mamy swarów w aroganckim stylu,
Które zatruwały skołatane życia,
Chcemy żeby buta nie miała azylu,
Marzenia te dzisiaj wypuszczam z
ukrycia.
jarmolstan
Komentarze (19)
Stanisławie. I ja tego pragnę gorąco. Ale popatrz.
Żałoba minie. Znów zaczną się przepychanki. Potrzeba
tylko-smutnie to brzmi-wielkiego nieszczęścia narodu,
aby być w bólu jednością.Ta historyczna prawda zawsze
była dla Polski znamienna. Gdy wieszano Traugutta-to
naród spędzony na miejsce kaźni przez Moskali,
demonstrował swą jedność. Jest takie rosyjskie
powiedzenie-gdzie jest trzech Polaków razem, to są
trzy różne opinie.Oby w obliczu tragedii i jeszcze
długo potem-to powiedzenie straciło na wartości. Precz
ze sporami. Siła ojczyzny jest w jej jedności. A tą
jedność określa cel. Walka o zachowanie tożsamości
narodowej. To dziedzictwo niepodległości w
zjednoczonej dziś Europie. Pozdrawiam serdecznie.
najwyższy czas aby zrozumieli lecz wątpię , co do tych
najlepszych , nie powiedziałabym , że w kraju zostali
gorsi , bo każde życie jest drogie i każdy ma swój
wkład.
Piękny wiersz, dobrze zbudowany.
Dołączam się do marzeń(czasem się
spełniają).Pozdrawiam