W rozkochanym olśnieniu

Ech, były czasy! Nie znaczy to wcale, że mineły. Czas to wymiar, w którym MY wędrujemy. ON - w tożsamości z wiecznością poprostu "jest".

Rozbudzone serca rozpieły namiot miłosci nad naszymi głowami.
Najbłekitniejsze niebo otula nas swą miekko-miłosna siła.
Najcudniejsza energia wybucha w nas, byśmy się kosmosem stali
I w nieskończoności wszystkiego - wszystko nami wypelnili.
Oddychając przyzwalającym szczesciem szeptali...
W szept żarliwy spowijali wszelkie pragnienia nie bacząc słow...
Byśmy w najsłodszym wyuzdaniu zapadli aż na dno naszych serc
Najczulej dotykając najgłębszych pokładow marzeń.
Byśmy się dymem kadzielnym wznosili do Bóstwa w nas zyjacego,
Nieskończoną drogą idąc sobie niezmiennie naprzeciw
Dażyli do najświetszych samych siebie,
By stać się wyrazem doskonałości i zaistnieć pełnią.
By zagubić sie w NAS i nigdy już nie szukać wyjścia do JA i TY
By słoneczne złoto pełnymi garściami brać i rozdawac:
Wszystkim, wszędzie i zawsze...
Rozkazy naszych westchnień stopiłly wszystkie łancuchy...
Żyjemy jedynie sobą i w nas - reszta to wynaturzenie.
Błogosławimy pozostałe chwile życia w drodze do wiecznosci...
Dusze w jedność połaczone wiodą się nawzajem
Wspinając sie po wyśnionionych schodach do NASZEGO nieba.
Pierwszy stopień zaufanie,
Drugi - wiara niezłomna,
Trzeci - oddanie bezwzględne,
Czwarty - miłosc kosmiczna, ogarniająca i rozumiejąca wszystko,
Piąty i każdy z następnych w nieskończoności
Słowem kocham się staje...
O niezliczonych barwach...
O nieoglądanym pięknie...
O niezaznanej słodyczy...
Ucieleśnieniem Ciebie...
Tobą!

Miłość łanowi zboża podobna dojrzewa do żniwa, by każde jej ziarmo plon wydać mogło.

autor

MONAHI THEOS

Napisany: 2008-08-14 Dodano: 2015-08-31 11:13:54

Ten wiersz przeczytano 1576 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie