Samotny spacer

Jesien czerwienia liscie maluje
Straca po jednym lisciu z drzewa
Do butow czarne bloto sie klei
Owoc soczysty na drzewie dojrzewa

Stapam po sciezkach pustej alejki
Opadle liscie pieszcza mi stopy
Samotny spacer z tysiacem mysli
Czasami nie ma na nic ochoty

Bylo w tych oczach tyle blasku
By znow nadzieje oswobodzic
Cieplo odeszlo w zapomniany kat
Nikt samotnosci nie wynagrodzi

Nad glowa niebo znow w chmurach tonie
Mgla mnie otula smutnym swym szalem
Wiatr teskna nute gwizdze do ucha
Do domu wracac nie chce sie wcale

W wieczor jesienny dusza sie kurczy
Po szybach plyna smutne lzy deszczu
Liscie juz tona w brudnych kaluzach
Milosc zawita juz tylko w wierszu

Bo u nas juz jesien.

autor

inna20

Dodano: 2009-04-17 02:55:04

Ten wiersz przeczytano 1611 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie