sonet jesienny...

nad chmurą księżyc broczy w senności otoce
układa obłok miękki pod stopy świtania
i wiatrem niby flagą na maszcie łopocze
by swoją szmerną stronę przed światem odsłaniał

by milczkiem burą barwą układał się z chłodem
którego jesień słotna w deszczu łez powiła
gdy grad w ucałowaniach w uda pochwyciła
i jękiem cichej burzy dała swoją zgodę

na miłowanie nieba nie tylko przez gwiazdy
lecz przez kropliste strugi padającej cieczy
nie dając znać po sobie że to ją kaleczy

gdyż damą jest wyniosłą i dostojną nazbyt
aby pochylać w tańcu z wiatrem listną głowę
choć zmysły na karesy zwarte i gotowe


na polnych łanach...



...w łany zbóż się wślizgujesz szczwanlisie
łapiesz w skrzydła pszeniczne warkocze
które zgrabnie natura utkała
każdy z nich na twych świstach łopocze

niby flaga na maszcie się wije
w śpiewnym rytmie tanecznie powiewa
a wraz z nimi czupryny liściaste
czeszą szumną melodią te drzewa

których wiotkie jak muślin gałęzie
tworzą niby kościelne organy
wietrze mistrzem tyś w swej wirtuozji
jestem tobą tak błogo zawiany...

autor

niezgodna

Napisany: 2021-11-28 Dodano: 2021-11-28 16:10:55

Ten wiersz przeczytano 1621 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Sonet Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie