Stoi...

A ja to odbieram jako bardzo realny strach na wróble,
choć wiersz ma uczucie jako drugie dno.

Powiadają, że "strach ma wielkie oczy". Ale tylko się
cieszyć, gdy te wielkie oczy robi ze strachu :)
Nikomu nie życzę samotności i zdeptania, ale strachowi
tak.
A trzeba też pamiętać, ile człowieka może kosztować
walka z własnymi lękami (czyli bardzo często też - i
słabościami)... Tu czasami wymiękają najtwardsi.

Niech już ten strach, raz na zawsze, znika za zakrętem
:)

Świetna mini.

Pozdrawiam serdecznie :)

Z pozoru to miniaturka, ale z szeroką treścią.
Sugestywny obraz zagubienia i wewnętrznego cierpienia,
ukazujący postać jako pogrążoną w niepewności i
strachu. Sprawił, że poczułem empatię.
(+)

Ciekawie.
Pozdrawiam :)

Pokonać strach to droga do sukcesu :)
Pozdrawiam Driano :)

Oops... 'wystraszyc'

mialo byc

Miniatura, ale moze wystarszyc...
tyle 'depresyjnych' przymiotnikow...
no, ale strach nie ma w sobie nic optymistycznego.
Nieprawda?

+++

Klaniam sie nisko, Driano. :)

Wilku raczej:)))
Bo u nas się mówi: wilk wilkowi człowiekiem jest:)
Serdeczne Driano. Zmykam:)

Dziekuje Ci serdecznie dobry czlowieku :))

stoi
na wpół rozdarty, okaleczony
bez głowy, zmartwiony
oszalały, okłamany i zraniony

stoi
na zakręcie... blady
zniweczony samotny
zadeptany strach

Refleksyjnie, pięknie.
Pozdrawiam serdecznie:))

Chetnie Patryku, Bo u mnie na klawiaturze tylko "ó,ń i
ś" widnieje

Jeśli chcesz Driano to Ci poprawię na polskie znaki.
Skopiujesz i wkleisz.

Patryk, milo Cie gościc w moich skromnych progach.

:)

Wspaniale, kiedy walka ze strachem kończy się
zwycięstwem:)